Translate our blog in your language.

Japan Kanto and Tohuku

Japan Kanto and Tohuku
Onze reis naar Noord Japan: Tokyo-Kanto-Tohuku (klik op de foto)

Wie zijn wij?

Wie zijn wij?
Wij zijn Henk en Jacqueline en wonen sinds 2012 op Bali. Wij gaan graag op ontdekkingsreis in Indonesie en andere landen in Azie

Welkom op ons blog

Welkom op ons blog

Aantal pageviews t/m vandaag

Aantal pageviews t/m vandaag

Totaal aantal pageviews t/m vandaag

Hot news

Een mijlpaal: Woensdag 23 december 2020
300.000 vieuws.

Translate our blog in your language

zondag 30 november 2014

Naar Denpasar

Gisterenmorgen om kwart over zeven was Jan er om ons naar Denpasar te brengen. Vrijdagmiddag had ik Jodokus onze Balinese spreeuw al naar Wayang, onze pembantu, gebracht. Die blijft daar lekker twee maandjes onder een afdak hangen. En die zal daar goed verzorgd worden. Na een dikke knuffel met onze hond Madé, vertrokken we tegen half acht. Dik drie uur later waren we in Kuta. Eerst op zoek naar het kantoor van de Pelni-boten om een ticket te boeken voor de boot van Tual naar Banda maar we konden het niet vinden. Niet langer gezocht en doorgereden naar onze vrienden in Kesiman, Anjo en Leo. Na een bakkie met appeltaaart stapte Jan weer op en wij gingen even later na een heerlijke zelfgemaakte Soto Ayam naar Benoa en Kuta om toch dat Pelni-kantoor te vinden. Wel gevonden maar gesloten maar na een tip kwamen we terecht bij een "travelagent" en die was geopend en daar was het boeken van de booticket wel mogelijk ware het niet dat het computersysteem plat lag. Vandaag gaan we weer een poging wagen. Vanaf zeven uur zijn ze aanwezig. Voor ons uiteraard te vroeg maar tegen de middag zal dat wel gaan lukken. Na het eten in Sanur zijn we terug naar huize Anjo en Leo gereden en hebben we ons tegoed gedaan aan een glas illegale Chardonnay.
Tot over twee maanden.....ons Madeetje ligt nu al te wachten.

donderdag 27 november 2014

Verkeersborden

Op mijn bijna dagelijkse rondje naar en door Negara is het me vaak opgevallen dat er zo weinig verkeersborden staan. Het zal te maken hebben met het feit dat het verkeer op Bali en geheel Indonesië niet bol staat van de verkeersregels. De hoofdregel is de vaardigheid van het ontwijken van de medeweggebruiker en links rijden. Ondanks dat er bij bijna elke groot kruispunt verkeerslichten staan mét een politiepost blijken er toch veel Balinezen kleurendoof te zijn. De kleur "rood" wordt de eerste 20 seconden gezien als "chinees groen". Maar...als een buitenlander door het oranje licht rijdt dan legt oom agent snel zijn krantje meer en stapt op de motor om deze "bulé" tot stilstand te brengen en hem te vertellen dat er ook boetes bestaan zonder de discussie van wel en niet mag. Als ik door Negara rijdt dan verbaas ik me erover dat spookrijden een handigheid op zich is. Als de kortste weg tegen het verkeer in is dan is er geen reden om de juiste weg te nemen. Het naar rechts kijken bij het oprijden van de weg is een handeling die men altijd achterweg laat. Stel je voor dat je een nekverrekking krijgt in het verkeer. Nee hoor..gewoon als een blindganger de weg oprijden dus moet het verkeer van rechts deze figuur maar in de gaten houden en ...ja daar is ie weer die handigheid no.1....ONTWIJKEN. De verkeersborden die ik heb kunnen spotten zijn met enige creativiteit en een wenk naar het westen, te begrijpen maar ik ben er op twee gestuit waarvan men mij de betekenis niet kon vertellen. Ze staan er maar men kijkt er uiteraard niet naar om. Naast een paar verbodsborden is er ook een handjevol gele borden met daarop in het zwart dat er zo links en rechts zijweggetjes zijn. Als er een bord uit het zicht dreigt te verdwijnen door een woekerende boom zal daar niet snel iets aan gedaan worden.
wat mag hier niet? linksaf misschien?

deze zijn te herleiden en ook wel herkenbaar
maar wie kan mij mededelen wat deze betekenen?

maandag 24 november 2014

Maluku


Aankomende zondag 30 november pakken we onze rugzak weer op en gaan we op ontdekkingsreis naar de de Molukken. We vliegen naar Manado op Noord-Sulawesi en vliegen de volgende dag door naar Tobelo op het Noord-Molukse eiland Halmahera. Het wordt weer een reis met een open eind dus weten we niet tot wanneer. Ons plan is om te reizen via de volgende eilanden: Halmahera, Morotai, Ternate, Tidore, Ambon, Seram, de Banda eilanden, de Kei eilanden en Saparua. Maar we hebben nog geen idee hoe lang we waar zullen verblijven. De Molukken staan bekend als moeilijk bereisbaar en dat wordt voor ons een mooie uitdaging. We gaan op zoek naar de sporen van de VOC en de specerijen. Maar ook zijn we van plan om meerdere keren te gaan genieten van de zonsondergang die weerkaatst op de poederwitte stranden. En natuurlijk gaan we de onderwaterwereld bekijken want die schijnt rondom de Molukse eilanden fantastisch te zijn. En wat we vooral niet mogen vergeten is het lekkere eten. Vis, heel veel verse vis!
Als het internet het toelaat beschrijven wij dagelijks ons avontuur.

Molukken


Molukken
Eiland
IndonesiaMalukuIslands.png
Locatie
LocatieGrote Oceaan en Indische Oceaan
Algemeen
Oppervlakte74.505 km²
Inwoners2,1 miljoen
Detailkaart
Detailkaart
Detailkaart
De Molukken (Maluku) zijn een eilandengroep in het oosten van de Indische Archipel, gelegen tussen (met de klok mee) Celebes, de FilipijnenNieuw-Guinea en Timor. De Molukken behoren geografisch tot Melanesië, maar politiek tot Indonesië. De naam "Molukken" is afgeleid uit Jazirat al-Muluk 'Eiland der Koningen', een benaming die Arabische handelaren aan deze eilandengroep hebben gegeven.

De eilanden

De eilandengroep is verdeeld over twee provincies:

De Molukse eilandengroep bestaat uit de volgende delen:
De Molukken bestaan uit ruim duizend eilanden waarvan meer dan de helft onbewoond is. Op de bewoonde eilanden zijn verschillende volken met zeer uiteenlopende tradities en gewoonten te vinden.

Geschiedenis

Er is bewijs van een oude en rijke handelstraditie op de eilanden. Er zijn Chinese en Indiase munten aangetroffen uit de Oudheid.

Vanaf de 14e eeuw kwamen de Molukken onder islamitische invloed te staan. Arabische en Perzische handelaren hadden in de eeuw daarvoor de islam al geïntroduceerd in wat nu MaleisiëIndonesië en de Filipijnen is. Over het hele Indische Archipel ontstonden sultanaten, waaronder ook op de Molukken.
In de 16e eeuw kwamen Europese handelaren naar het gebied voor specerijen. De Portugees Francisco Serrão bereikte in 1512 als eerste Europeaan de Banda-eilanden en Ternate. De Portugezen hadden in 1511 al het Sultanaat Malakka veroverd en daarmee de handelsroute tussen de moslims en China afgesneden. De moslimheersers van Ternate vreesden voor de toenemende invloed van de christenen en wisten de Portugezen te verjagen. Deze verlieten het gebied en vestigden zich op Ambon, wat het centrum werd van Portugese activiteiten in de regio. De sultans van Ternate ontpopten zich als felste tegenstanders van de Portugezen; het sultanaat groeide uit tot een belangrijke macht in de regio.
De Molukken waren ook het doel van Ferdinand Magellaan op diens zeilreis rond de wereld (1519-1522). Na de Portugezen en Spanjaarden kwamen ook Engelsen en Nederlanders. De Verenigde Oost-Indische Compagnie veroverde als vertegenwoordiger van de Nederlandse Staat belangrijke handelsgebieden in Azië. De Molukken waren erg belangrijk voor de VOC vanwege onder andere de handel in kruidnagel. De sultan van Ternate, in wiens koninkrijk veel kruidnagel geproduceerd werd, verkeerde in oorlog met de Portugezen, die op hun beurt weer bondgenoten waren van het sultanaat Tidore. De VOC bedong een exclusief leverantie-contract met Ternate in ruil voor militaire steun. In 1605 verdreef de VOC daarop de Portugezen uit Tidore. Spaanse troepen afkomstig van de Filipijnen bezetten daarop een gedeelte van Ternate. De VOC bouwde als reactie hierop in 1607 een groot fort op Ternate ter bescherming van haar eigen belangen.
In de decennia na de deling van Ternate werd er veel gevochten op de Molukken. Gaandeweg wisten de Nederlanders de situatie naar hun hand te zetten en de Spanjaarden in het defensief te dringen. In 1662 ontruimden de Spanjaarden de Molukken, omdat zij hun troepen nodig achtten voor de verdediging van de Filipijnen.
De hoofdvestiging van de VOC was het Fort Oranje, gelegen op Ternate. Verder was er een aantal kleinere vestingen in het gebied. Minahasa, de noordelijke punt van Celebes, stond sinds 1679 onder het Nederlandse gezag. De reden daarvoor was dat dit gebied (wegens de aanwezige rijstvelden) voor de voedselvoorziening van de Molukken van belang werd geacht.

donderdag 20 november 2014

de nachtlelie



Gistermorgen om zes uur nog niets te zien...2 uur later een steel met een dikke knop torent boven het water uit. Gisteravond om half 10 was ie volledig open. Deze prachtige witte lelie bloeit een paar dagen maar is alleen in het donker geopend. 's Morgens om een uur of negen sluit hij weer. Inmiddels zijn er ook weer een tweetal orchideeën in bloei geraakt. We genieten er elke dag weer van. 

om half 10 in de avond
om half zeven in de morgen



donderdag 13 november 2014

eigenwijs

Hoe eigenwijs kan een Balinese timmerman zijn. Heel erg eigenwijs. In het kader van de keukenrenovatie hebben we ook bij een timmerman in Negara de opdracht neergelegd om een hoekkast op maat te maken. Hij zei: "geen enkel probleem...maken we". Over twee weken is de kast klaar. Na een week ben ik gaan kijken en ja hoor het was al bijna klaar. Alleen nog schuren en lakken."In welke kleur moet ie worden geschilderd? Ik vertelde hem dat we alle meubelen en keuken in "Walnootbruin" van Movilex hebben. "Oh..verf van Movilex heb ik niet". Ik zei: "maak niet uit..ik haal wel een bus verf voor je". Hij zei me dat ie dat prima vond. Drie dagen geleden ben ik weer gaan kijken en ja hoor de kast was klaar. Hij zei: "We hebben 'm niet met de kwast geschilderd maar mooi strak gespoten". Oh geweldig! En ja hoor...mooi strak maar ik twijfelde al aan de kleur. Het kastje zat inmiddels onder een laag stof dus ik kon niet echt de kleur beoordelen maar ik ging ervan uit dat ie de door mijn gebrachte bus verf wel zou hebben gebruikt. Vandaag hebben ze het kastje gebracht en onze eerste conclusie was: "de kleur is niet goed"!!! "Hé Putuh waarom heb je niet de juiste kleur? Hij zei: "Omdat ik de kast heb gespoten heb ik niet jouw bus verf gebruikt maar het is wel walnootbruin hoor"! Nou echt niet! De kast is prachtig gemaakt daar zullen we niet over zeuren maar de kleur hé. Morgen ga ik nog even naar hem toe om mijn niet gebruikte bus verf op te halen en wellicht kan ie ook het hout van de keuken spuiten in dezelfde "zijn" walnotenbruinen kleur. We zullen zien!
in het zonlicht lijkt het de juiste kleur
maar in werkelijkheid niet....de juiste kleur is zoals de deur en de keuken....maar de kast is wel prachtig gemaakt!

keukenrenovatie

Ons huis is in 2009 afgeleverd met een keuken in Balinese stijl. Wisten wij veel wat Balines stijl inhoudt!! Een Balinese keuken heeft eigenlijk geen stijl. Het zijn twee kastjes zonder planken met ieder twee deurtjes en er tussenin vier lades. Dit alles verwerkt in een gigantische klomp beton. Het aanrecht heeft een dikte van 8 centimeter beton met daarop badkamertegels. Voor vakantie is dit geen probleem maar wij wonen inmiddels hier 2 1/2 jaar permanent en dan begint zo langzamerhand de frustratie van o.m. de vieze voegen op het blad toe te nemen. De laden sluiten niet meer goed en het kastje onder  de spoelbak heeft geen ventilatie. En daar is een muffe lucht waar te nemen. De spoelbak vertoont veel niet meer weg te werken vlekken en de hoeken zijn beginnen te roesten. Het zou roestvrijstaal moeten zijn maar het is niet meer dan "pisbakkenstaal". De kraan hebben we inmiddels al vernieuwd want die heeft het een half jaar geleden al opgegeven. 
Dus is het tijd voor een kleine budgettaire renovatie. De laden en de kastjes hebben we zelf onderhanden genomen. Die sluiten weer en de deurtjes onder de spoelbak hebben voorzien van horizontale plankjes met ruimte zodat er ventilatie is. Geen muffe lucht meer. Twee keer gelakt en het heeft weer een prima uiterlijk. In Denpasar hebben we een nieuw blad van zwart graniet geregeld. De spoelbak hebben eruit moeten slopen want die was ook stevig verankerd in de beton. Het gascomfort hebben we wel heelhuids kunnen redden. Deze met een nieuwe spoelbak hebben we geplaatst in het nieuwe blad.
Vijf dagen geleden in Sanur hebben we de deal voor het blad gemaakt en gisteren om 12.30 uur stonden zeven man te wachten bij de tempel in Yehkuning. Zeven? ja, zeven! Drie mannen in een pickup met de twee platen graniet en vier jongens op de motor. Allen uit Denpasar...drie uurtjes rijden. Nadat het graniet van de auto was getild gingen ze eerst met z'n allen zitten eten. Op het gemakkie. Na een half uurtje ofzo gingen de drie met de pick-up weer huiswaarts. "Pulang" Hun werk zat erop. Het graniet brengen en niet meer dan dat. Toen bleven er nog vier over. Twee kleedden zich om en gingen aan de slag. Dit zijn de jongens van het natuursteenbedrijf in Kuta. De andere twee zijn van het keukenbedrijf in Sanur waar we opdracht hebben gedaan. De ene ging liggen slapen en de andere ging met zijn mobieltje zitten spelen. Allereerst werd er gemeten en daarna gezaagd. Alles uit de hand. Zelfs de voorste rand werd uit de hand in het verstek gezaagd. Ik heb met open mond staan kijken hoe die kleine 2 meter 80 uit de hand zaagde. En heel erg strak. De andere die deed niets anders dan water spuiten met een flesje op de het zaagmachientje. Tijdens het zagen kwam er ook enige beweging in de andere twee. Uitgeslapen en klaargespeeld! De handen werden uit de mouwen gestoken en toen ineens waren ze met z'n vieren aan de slag. 
De bedoeling was om de gaten voor het gascomfort en de spoelbak in huis te zagen. Van dat idee hebben we ze snel afgebracht. Doe dat ook maar buiten! Stof kunnen we binnen niet gebruiken. Zo gezegd en zo gedaan. Na het plaatsten bovenop op bestaande blad werden alle naadjes en plinten keurig afgewerkt en met de hand gepolijst. Het resultaat mag er zijn. De spoelbak en het gascomfort hebben we inmiddels zelf (terug)geplaatst. De kraan is weer aangesloten dus we hebben ook weer warm water. We nemen onze hoge hoed af voor die vier knullen want die hebben werkelijk fantastisch werk geleverd. Vooral die kleine met zijn spillebeentjes en zijn zaagmachientje verdient een extra pluim! Wij zijn er blij mee.
Om acht uur na een douche onder de tuinslang en een biertje gingen ze weer op de motor huiswaarts naar Denpasar...drie uurtje rijden in het donker. "Tidak masalah"...geen probleem!
de spoelbak doorzagen en slopen...een aardig klusje
de jongens van het transport
onze taak is volbracht dus gaan we weer naar Denpasar 
zagen en spuiten
slapen en spelen
uit hand in het verstek.....superknap!
met z'n allen het loodzware granieten blad op het bestaande blad leggen
het gat voor de spoelbak...buiten gezaagd.
met z'n vieren afwerken en klaar is is.....geheel links de vakman.
het eindresultaat...een stukje vakwerk!

zondag 9 november 2014

Antonio Blanco Museum

Gisteren hebben we met onze vrienden het "Don Antonio Blanco Museum" bezocht. In dit extravagante toevluchtsoord met prachtige tuinen boven aan een heuvel in Ubud woonde ooit "de Dali van Bali". Als je in Ubud bent dan mag je dit niet missen.
de ingang van het museumgebouw

papegaaien, kaketoes en hornbills sieren de tuin met prachtige orchideeën 

Als je het domein van deze excentrieke kunstenaar betreedt dan kom je in een fantasierijke wereld met papegaaien, kaketoes  de zeldzame Balinese witte spreeuw, orchideeën, planten en een prachtig gebouw. 
de zeldzame Balinese witte spreeuw
En dan heb je nog geen schilderij gezien. 
Antonio Blanco, in 1911 in de Filipijnen geboren uit Spaanse ouders, reisde de wereld over en studeerde aan de National Academy of Art in New York. De kunstenaar kwam in 1952 in Bali aan en trouwde met de lokaal beroemde danseres Ni Ronji. De koning van Ubud schonk hem een stuk land boven aan een heuvel met uitzicht over de rivier de Campuhan, waar hij een indrukwekkend toevluchtsoord van maakte. De combinatie van Balinese en Spaanse architectuur is verbluffend. Helaas leefde Blanco niet lang genoeg om de opening van zijn museum te kunnen zien; hij overleed in 1999. Zijn zoon die ook schildert en dochters wonen nog steeds op Bali. Loop door de poort, begroet de dieren en wandel door de tuinen naar het museum. Het complex bestaat uit zijn familiewoning, een restaurant, zijn atelier, een tempel en een hindoepagode. Op de daken van het museum staan diverse gouden beelden. De grote vertrekken binnen zijn net zo extravagant. Bewonder eerst de vloer, de grappen en vooral het plafond voordat je naar de schilderijen loopt. Blanco werd duidelijk beïnvloed door de Europese kunstvormen waaronder het renaissancenaakt en de "herschept realiteit" van de Spaanse schilder Salvador Dali. Hij portretteerde vrouwen in een heel nieuw licht en wellicht wordt hij daarom wel de "Dali van Bali" genoemd. Zijn werk omvat veel erotische kunst. Verlaat het museum niet zonder een kijkje te hebben genomen in zijn atelier waar zijn laatste onafgemaakte schilderij nog immer op zijn schildersezel staat. Het museum is dagelijks geopend en ligt in Campuhan, net buiten het centrum van Ubud.
de prachtige koepel van glas in lood

één van de gouden beelden

vrijdag 7 november 2014

Stroming


De omgeving en de natuur bepaalt wat er staat te gebeuren of wat er al gebeurt is. Momenteel zitten wij op Bali in de droge periode. Een erg droge periode. We hebben hebben het nog niet meegemaakt maar de waterputten vallen droog en bijna iedereen in het dorp heeft te weinig water. Een kwartiertje badderen kan nog maar de plantjes water geven dat zit er even niet. We zitten met smart te wachten op het hemelvocht wat ongetwijfeld met bakken gaat komen. De regentijd zit er aan te komen en dat betekent veel zweten en weinig doen. De riviertjes gevuld met afval, veel afval, staan ook droog. Gaat het regenen en de zwaar vervuilde geulen vullen zich met water dan stroomt alle narigheid richting zee. Komt de stroming vanuit Java dan zijn wij in Yehkuning weer aan de beurt. Het strand zal dan weer bezaaid zijn met veel plastic en andere rommel. De grootste fout welke is gemaakt is het gebruik van plastic in landen zoals Indonesië. Ook voor het eiland waar wij leven hadden ze die troep nooit mogen uitvinden. Hoe ermee om te gaan weten ze erg goed maar wat doe je als je het niet meer nodig hebt in deze "laat maar vallen cultuur"? Juist ja...gewoon zo snel mogelijk en het liefst ook zo dicht mogelijk bij huis wegflikkeren. De natuur (de zee) bepaalt dan wel wie de troep gaat ontvangen. Dagelijks kuier ik met de hond over het strand. En dan zie ik vaak ook naast het al het plastic ook aangespoelde stukken touw. Ik denk dan direct aan de verbinding want touw is toch een materiaal wat iets bij elkaar behoort te houden. Die stukken touw geeft aan dat het losgeslagen is. Dat "het" kunnen goederen of en schip zijn maar het kan ook de mens zijn. Ik doe het liever niet maar ik ontkom er niet aan om de artikelen te lezen over hetgeen wat er in Syrie en Irak gebeurt. Daar heerst ook een stroming. Een losgeslagen stroming met bedekte gezichten die onschuldige mensen onthoofd. De zeestroming bepaalt ook wie het mag opruimen. Ik zie het dagelijks: men stort de troep op het strand en wacht op hoog water. De stroming neemt het dan weer mee terug. Lekker gemakkelijk en het kost niks. Zodoende bepaalt een politieke stroming wie dat opruimgeld in zijn zak kan steken. In deze is corruptie heel eenvoudig omdat de zeestroming het probleem van de politieke stroming wel oplost. We zien het zo vaak dat ook hier het gemeentegeld op een foute manier wordt besteed. Eerst zoveel mogelijk personeel met het pensioen in het verschiet, aan het werk houden. Of er voldoende werk is, is niet belangrijk want er zijn genoeg stoelen om op te zitten. Zijn ze toch allemaal bezet dan sloft men heen en weer totdat er iemand buikkrampen krijgt en zijn stoel moet verlaten richting het kleine kamertje. Trouwens...in veel gelegenheden ook geen pretje. Opgestaan ....plaatsje vergaan! Dan komen de tempels aan de beurt want dat is de status van het dorp. Als er dan nog wat geld over is dan wordt het één jaar oude gat in de weg gerepareerd met wat vloeibare teer en steenslag. Dat is beter dan nog langer dat gat dagelijks te moeten ontwijken. Ontwijken is trouwens de vaardigheid nummer 1 die men aanleert in het verkeer. Maar daarover later meer. 
gooi maar neer...de zee neemt het wel weer mee naar???
een aangespoeld stuk touw....losgeslagen zoals die stroming in Syrië en Irak.
de natuur is gortdroog...onze waterput bijna leeg...laat de regentijd maar komen