Kakaban en Sangalaki

Maandag 30 april 2018

Afgelopen nacht waaide en regende het keihard. De daken hier zijn van ijzeren platen en maken dan veel herrie. Het leek wel of er duizenden kippen liepen te pikken op dak. Toch lekker geslapen en weer vroeg op voor een nieuwe dag.

Het vierpersoons speedbootje doorklieft de onrustige golfslag van de oneindige zee. We stuiteren en bonken richting het eilandje dat aan de einder zichtbaar is. De nasi goreng, het ontbijt van deze dag, heeft de behoefte buiten de deur te gaan kijken maar ziet daar toch van af. 

De billen hebben het stevig te verduren maar geven geen krimp.

Wij bezoeken vandaag twee onbewoonde eilanden van de archipel. Na een uurtje varen we het eiland rechtsom en ineens wordt de zee rustig. Om te zeggen vlak....nou nee dat niet. We leggen aan bij de pier van Pulau Kakaban en klimmen omhoog. Dit koraaleiland (atol) heeft een zoetwater binnenmeer waar heel veel niet stekende kwallen in zwemmen. We gaan ze eens even gezelschap houden. Maar eerst een steile houten trap overwinnen door de jungle naar het meer. Heel bijzonder dat ze op je af komen en niet prikken. Heel vredig bewegen ze in het heldere water.

We lopen terug naar de steiger. Het is  inmiddels rond het middaguur en het is etenstijd. We maken onze stikkezak open om ons portie gele rijst met vis te verorberen. Een banaan maakt de lunch compleet. We buiken nog wat uit en duiken het water in om ons met stroom mee te laten drijven over het onderliggende koraalrif. Het is prachtig. Veel koraal en ook veel vis. We worden door het bootje weer teruggebracht naar de steiger voor een kleine rustpauze.

Ons speedbootje wordt door stuurman Erwin weer op gang  geslingerd om naar Manta Point te varen. Weer moeten we een stuk ruige zee overwinnen. Als we geluk hebben dan zien we manta’s en dat geluk hebben we vlakbij de boot. We duiken het water in en kunnen hem of haar goed spotten. Helaas is hij of zij te snel voor een foto. Vanaf de boot zien we nog mantasilhouet net onder het wateroppervlak. We varen door naar het volgende eiland Pulau Sangalaki. Daar is onze volgende snorkelplek. Het is weer prachtig. We dobberen op ons gemakkie boven het kleurrijke koraal en zien veel vissen. We doen later nog een derde “snorkel” en varen terug over een strak vlakke zee die een stuk relaxter aanvoelt dan die van vanmorgen. 

Het is vier uur in de namiddag en we stappen met een voldaan gevoel en een rooie kop van het  speedbootje op het steiger van de Homestay. We kijken terug op weer een prachtige dag. 

Schildpadden

Zondag 29 april 2018.

De Derawan Archipel ligt in de Celebeszee ten oosten van de provincie Oost-Kalimantan. De eilandengroep bestaat uit de eilanden Derawan, Sangalaki, Kakaban, Maratua, Panjang en Samama met nog een aantal kleine eilanden en half onderwater gelegen koraalriffen.

Twee eilanden van de archipel zijn bewoond, te weten: Derawan (1 dorp met 1300 inwoners) en Maratua (4 dorpen met 2.900 inwoners). 

Wij zijn op Pulau Derawan. Een dorp waarbij het leven in de avonduren op gang komt als de zon onder is. De weekendgangers zijn weer verdwenen en het is heerlijk rustig. Gisteravond heeft een vrouw aan de overkant van de straat een lekkere makreel met rijst en groenten voor ons klaargemaakt.  Het is rond 10 uur en het is laag water. De koffietijd is voorbij en we gaan snorkelen vanaf het steiger voor de deur. Het water is niet heel helder omdat het afgelopen nacht veel en hard heeft geregend. Het koraal is mooi maar er is niet heel veel vis. De palen van de steigers staan grotendeels droog en dan zijn de kleurrijke afzettingen van schelpen mooi zichtbaar. Na een uurtje snorkelen is het tijd voor de rust. We spoelen onze spullen af en gaan langzaam aan de lunch denken.

We genieten van de rust en het uitzicht op zee. Vanmiddag weer een uurtje het water in geweest. In de middag met hoog water komen de schildpadden om te eten. Ze zijn van dichtbij te benaderen en zwemmen niet weg. Sommigen zijn heel groot. Het is prachtig. 

Morgen gaan we de gehele dag naar Pulau Sangalaki en Kakaban. Ze zeggen dat het koraal daar prachtig is. We zullen het zien.

Nog even terug naar Banjarmasin

Op de laatste dag van ons verblijf in Banjarmasin hebben we nog een klien rondje gelopen in de buurt van het hotel. We liepen bij het hotel rechtsaf door de een straat met veel handelshuizen langs de gekleurde brug waarvan wij de naam niet weten naar de grote moskee Masjid Raya Sabilal Muhtadin. Daarna terug naar het hotel om van de laatste avondblik op de Martapura rivier te genieten.

van Berau naar Derawan

Zaterdag 28 april 2018

Gisteren heeft de piccolo van het hotel ons weggebracht met de shuttlebus naar het vliegveld van Banjarmasin. Heel aardig van hem. Eerst een vlucht van een uur naar Balikpapan en dan nog een vlucht van weer een uur naar Berau. Met de tweede vlucht waren we een uur vertraagd. Na aankomst naar de taxidesk, ze hebben hier vaste prijzen, en dan in 10minuutjes naar de Homestay Kedaung. Een leuke plek met zes prima houten kamers van alle gemakken voorzien. Het is al laat maar toch gaan we op zoek naar een eethuis. Na een stukje lopen....gevonden. Gesloten,  maar voor ons wordt er toch nog een kippenpoot in de wok gelegd. Lekker!

Het is vroeg in de ochtend en we hebben goed geslapen. Om acht uur gaan we met de auto naar Tanjung Batu maar eerst ontbijten. Het ziet en smaakt goed. Twee witte poezen houden ons gezelschap in de hoop mee te kunnen eten. Hun hoop wordt niet door ons de grond ingeboord en het maiskoekje smaakt ze goed. Tegen achten in de auto, we zijn samen en er stapt niemand meer in, dat is prettig. Er zijn heel weinig toeristen. 

Tanjung Batu is de haven waarvan we met een “speed” naar Pulau Derawan kunnen. De weg naar Tanjung Batu is slecht. In twee en een half uur over kuilen en gaten. Op veel plekken is het asfalt ver versleten of het is er al helemaal niet meer. Eerst nog even tanken en dan scheurt de chauffeur er op los. Er is bijna geen verkeer. Links en rechts alleen maar oerwoud en af en toe een huisje. Door het stevige doorrijden heeft hij de reistijd kunnen verkorten met een kwartier. Pfffff....wat is een kwartier tegenwoordig.....niks toch! We zijn er....de slagboom van de havenweg staat omhoog en we rijden er onderdoor. We worden teruggefloten want sinds kort moet er per persoon RP 15.000 toegangssgeld betaald worden door toeristen. De chauffeur wist dit niet. En weer wordt de toerist gemolken! 

We betalen hem RP 100.000 pp en laden de bagage uit. Na een kwartiertje komt er iemand met een klein speedbootje. Instappen en wegwezen. In dertig minuten klapperend over het water van de Celebes Zee naar Derawan. De beoogde Homestay Reza ligt een flink stuk lopen van het punt waar we zijn uitgestapt. Het bootje voor RP 100.000 pp. Na een kwartier lopen en twee keer vragen zien we het bordje. Flink bezweet melden we ons bij de familie. Onze kamer is al ingepland. No. 108

Een lekkere plek met onze prima kamer boven het water. 

Het is rond het middaguur en lopen naar een warung om wat te eten. Het dorp oogt heel erg lui en het is heet in de straat. In de warung is het ook warm en benauwd. Gelukkig draait er een ventilator die de vliegen enigszins op afstand houdt. Dan maar weer snel terug naar ons terrasje want daar staat een lekker zeebriesje. Hier is het goed uit te houden. 

Het is ons inmiddels wel duidelijk dat dit eiland een weekendbestemming is voor Indonesiërs. Gelukkig is het  niet druk. We komen in de straat een groepje van die gasten tegen en zij vragen ons heel vriendelijk of wij weten wat hier te doen is. Niet te geloven! Maandag zullen ze weer verdwenen zijn. We hebben vanmiddag een half uurtje gesnorkeld recht voor de deur en de eerste "turtle" is gespot. Morgen gaan we met een bootje naar twee andere eilandjes.

Pasar Terapung Lok Baintan

Donderdag 26 april 2018

We worden gewekt door onze zoemende smartphone met een vrolijk melodietje. Het is 04.00 uur.

Vandaag gaan we naar de pasar Terapung Lok Baintan, de drijvende markt van Banjarmasin. Het is donker en het regent. Om kwart over vier gaan we naar de lobby en Tailah is er natuurlijk al. Het bootje ligt verderop. Hé, die vent kennen we. Het is dezelfde schipper als van de kanaaltoer. We stappen op en doen onze poncho’s aan want het regent nog steeds. We worden luid toegezongen door meerdere Islamitische gebedshuizen op de linker- en rechteroever van de Martapura River. Na anderhalf uur varen bereiken we het begin van de markt. Het begint al licht te worden. Uit alle gaten en kieren van de huizen langs de rivier komen vrouwen met hun kano’s. De meesten zijn geladen met fruit en groenten. Sommigen worden in één keer verlost van hun waar en keren snel  tevreden huiswaarts. De gehele markt drijft drie kilometer stroomafwaarts. Wij dobberen mee met dit drijvende kippenhok met al die kakelende vrouwen in de vele kano’s om ons heen. En ineens een overhangende boom. Tailah is te laat om te bukken en kan de grote tak niet ontwijken.....plons....daar kiepert hij in het water. Spartelend, hij kan niet zwemmen, trek ik hem weer op de boot. Alles nat. Zijn mobieltje heb ik kunnen redden door het snel droog te blazen. Om acht uur is het einde pasar en gaat men weer terug naar huis “pulang”. Meerdere bootjes zijn “los”, anderen gaan morgen voor de herkansing. Deze markt is elke dag. Een drijvende markt is altijd een fascinerend kleurrijk schouwspel. We hebben er weer van genoten. Op tijd terug in het hotel voor het ontbijt. Vandaag sluiten wij het bezoek aan Banjarmasin op Zuid Kalimantan af. 

Morgenmiddag vliegen we naar Berau op Oost Kalimantan. Daar vandaan met auto en boot naar de Derawan Archipel.